Σάββατο 29 Απριλίου 2017

Κυριακή των Μυροφόρων - π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

Ο Αρχιμανδρίτης π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, Καθηγούμενος
της Ι. Μ. Κομνηνείου- Στομίου Λαρίσης υπήρξε ένας από τους πιο διακεκριμένους και δημοφιλέστερους Ορθόδοξους ομιλητές του 20ου αιώνος. Ο λόγος του πάντοτε μεστός, προσεγμένος, επιστημονικός αλλά συνάμα κατανοητός και προσιτός ακόμη και για τους πλέον απλοϊκούς ακροατές του. Όντως μπορεί να χαρακτηριστεί ως θεολογικός και πεφωτισμένος που έθρεψε και τρέφει πλήθη πνευματικά πεινασμένων ανθρώπων. Εκτός από τον θησαυρό των εκατοντάδων ομιλιών του ας έχουμε και την ευχή του.
(Εισαγωγικό σημείωμα I.M. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου)



 

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ (ΜΕ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ)



ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ


Ἰσχύς μου καί ὕμνησίς μου ὁ Κύριος.

Στίχ. Παιδεύων ἐπαίδευσέ με ὁ Κύριος.

Πράξεων τῶν Ἀποστόλων τό Ἀνάγνωσμα.
Κεφ. ΣΤ’ 1-7


ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

1 Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν. 2 προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· Οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις. 3 ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτὰ, πλήρεις Πνεύματος ἁγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης· 4 ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν. 5 καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον παντὸς τοῦ πλήθους· καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος ἁγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον Ἀντιοχέα, 6 οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας. 7 καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν Ἱερουσαλὴμ σφόδρα, πολύς τε ὄχλος τῶν Ἰουδαίων ὑπήκουον τῇ πίστει. 8 Στέφανος δὲ πλήρης πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ. 9 ἀνέστησαν δέ τινες τῶν ἐκ τῆς συναγωγῆς τῆς λεγομένης Λιβερτίνων καὶ Κυρηναίων καὶ Ἀλεξανδρέων καὶ τῶν ἀπὸ Κιλικίας καὶ Ἀσίας συζητοῦντες τῷ Στεφάνῳ, 10 καὶ οὐκ ἴσχυον ἀντιστῆναι τῇ σοφίᾳ καὶ τῷ πνεύματι ᾧ ἐλάλει. 11 τότε ὑπέβαλον ἄνδρας λέγοντας ὅτι Ἀκηκόαμεν αὐτοῦ λαλοῦντος ῥήματα βλάσφημα εἰς Μωϋσῆν καὶ τὸν Θεόν· 12 συνεκίνησάν τε τὸν λαὸν καὶ τοὺς πρεσβυτέρους καὶ τοὺς γραμματεῖς, καὶ ἐπιστάντες συνήρπασαν αὐτὸν καὶ ἤγαγον εἰς τὸ συνέδριον, 13 ἔστησάν τε μάρτυρας ψευδεῖς λέγοντας· Ὁ ἄνθρωπος οὗτος οὐ παύεται ῥήματα βλάσφημα λαλῶν κατὰ τοῦ τόπου τοῦ ἁγίου καὶ τοῦ νόμου· 14 ἀκηκόαμεν γὰρ αὐτοῦ λέγοντος ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος οὗτος καταλύσει τὸν τόπον τοῦτον καὶ ἀλλάξει τὰ ἔθη ἃ παρέδωκεν ἡμῖν Μωϋσῆς. 15 καὶ ἀτενίσαντες εἰς αὐτὸν ἅπαντες οἱ καθεζόμενοι ἐν τῷ συνεδρίῳ εἶδον τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡσεὶ πρόσωπον ἀγγέλου.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Ἐκεῖνες τίς μέρες, καθώς μεγάλωνε ὁ ἀριθμός τῶν μαθητῶν, ἄρχισαν νά παραπονιοῦνται οἱ ἑλληνόφωνοι πιστοί ἐναντίον τῶν ἑβραιοφώνων, ὅτι στήν καθημερινή διανομή τῶν τροφίμων δέν φρόντιζαν τίς ἑλληνόφωνες χῆρες ὅσο ἔπρεπε. Τότε οἱ δώδεκα ἀπόστολοι σύναξαν ὅλους τούς μαθητές καί τούς εἶπαν: «Δέν εἶναι σωστό ἐμεῖς ν’ ἀφή-σουμε τό κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί νά ἀσχολού-μαστε μέ διανομές τροφίμων. Φροντίστε, λοιπόν, ἀδελφοί, νά ἐκλέξετε ἑφτά ἄνδρες μέ καλή φήμη, γεμάτους ἀπό τή σοφία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Θά ὁρίσουμε αὐτούς νά κάνουν αὐτό τό ἔργο, κι ἐμεῖς θά ἀφιερωθοῦμε ἀποκλειστικά στήν προσευχή καί στό ἔργο τοῦ κηρύγματος».

Μ’ αὐτά τά λόγια συμφώνησε ὅλη ἡ κοινότητα. Ἔτσι διάλεξαν τόν Στέφανο, ἄνθρωπο γεμάτον πίστη καί Ἅγιο Πνεῦμα· ἐπίσης τόν Φίλιππο, τόν Πρόχορο, τόν Νικάνορα, τόν Τίμωνα, τόν Παρμενᾶ καί τόν Νικόλαο ἀπό τήν Ἀντιόχεια, ὁ ὁποῖος προηγουμένως εἶχε προσχωρήσει στόν Ἰουδαϊσμό.

Ἡ κοινότητα τούς ἔφερε μπροστά στούς ἀποστόλους, οἱ ὁποῖοι προσευχήθηκαν κι ἔβαλαν τά χέρια πάνω στά κεφάλια αὐτῶν τῶν ἑφτά. Στό μεταξύ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶχε μεγάλη διάδοση, ὁ ἀριθμός τῶν μαθητῶν στήν Ἱερουσαλήμ μεγάλωνε πολύ καί πάρα πολλοί Ἰουδαῖοι ἀποδέχονταν τήν πίστη.-


Η ΜΟΝΗ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ ΠΡΟΧΩΡΕΙ ΣΕ ΝΕΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΤΗΚΑΝ

 
 
 
Του κ. Παναγιώτη Τελεβάντου
Θεολόγου
 
=====

Διαβάσαμε, στο ιστολόγιο Παιδαγωγός, την ακόλουθη ανακοίνωση του π. Μακάριου Κουτλουμουσιανού:

“Ενώ βρισκόμουν για προσωπικές μου υποθέσεις εκτός Αγίου Όρους, πληροφορήθηκα τηλεφωνικώς από Μοναχούς μέσα από το Άγιον Όρος, ότι 
τις πρωινές ώρες της Πέμπτης 14/27-3, κάποιοι Πατέρες της Κουτλουμουσίου με πολλή "αγάπη” καί "ταπείνωση", όπως οι ίδιοι ευθαρσώς ομολογούν ότι έχουν, παρουσία του Αστυνόμου  Π. Δ. του τμήματος τών Καρυών, διέρρηξαν την κλειδαριά της πόρτας του Καθίσματος του Αγίου Νικολάου καί το κατέλαβαν βεβηλώνοντας το!

Όσο για εμάς συν Θεό, κάναμε το κατά δύναμιν και φυλάξαμε τον κανόνα των Αγίων της Εκκλησίας. 

Δέν παραδώσαμε οικειοθελώς τό Κάθισμα του Αγίου Νικολάου, κάνοντας κάποιο συμβιβασμό με την Αίρεση και τους Αιρετικούς· εν ώρα Κρίσεως δεν θα μας το ζητήσει αυτό ο Χριστός”.

Ο Πανοσ. Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου Αρχιμ. Χριστόδουλος εκδίδει ανακοίνωση με την οποία διαβεβαιώνει ότι είναι παραπληροφόρηση ότι κάνει κατάσχεση αυτοκινήτων και αλλάζει κλειδαριές κελλιών και καθισμάτων. Γι’ αυτό μας προτρέπει να μην ηρωοποιούμε τους μοναχούς που αποτειχίστηκαν. Την αμέσως επομένη ημέρα, όμως, και ενώ εκκρεμεί έφεση του Μοναχού Μακάριου για την απόφαση της Μονής Κουτλουμουσίου να τον διαγράψει από το μοναχολόγιο της Μονής, στέλλει μοναχούς στο κάθισμα του Αγίου Νικολάου όπου εγκαταβιούσε ο Μοναχός Μακάριος, κάνουν διάρρηξη του καθίσματος, αλλάζουν κλειδαριές και κατάσχουν τα περιουσιακά στοιχεία του Μοναχού.!!!

Όντως πολύ χριστιανική συμπεριφορά και απολύτως συμβατή με το Αγιορειτικό ήθος.!!!

Όσο για το θέμα της ηρωοποίησης των μοναχών που αποτειχίστηκαν ο Αρχιμανδρίτης Χριστόδουλος έχει πολύ λανθασμένη αντίληψη των πραγμάτων. Εμείς απολύτως τίποτα δεν κάναμε για να ηρωοποιήσουμε τους αποτειχισμένους μοναχούς. Το κατόρθωμα αυτό είναι αποκλειστικά έργο δικό του επειδή τους συμπεριφέρεται σαν τραμπούκος και όχι σαν πνευματικός πατέρας.

Η Μονή Κουτλουμουσίου, όπως όλες οι Μονές του Αγίου Όρους, φιλοξενούν με αγάπη, όχι μόνον Ορθόδοξους αλλά και αιρετικούς και αλλόθρησκους και δεδηλωμένους άθεους και βλάσφημους. Τους μοναχούς, όμως, που αποτειχίστηκαν τους πετά με κλωτσιές έξω από το κελλί τους χωρίς τροφή, χωρίς στέγη και χωρίς να τους επιτρέψει να πάρουν τα προσωπικά τους αντικείμενα!!!

Ας κάνουν καλά με τον Θεό όσοι συμπεριφέρονται με τόσο αντιχριστιανικό τρόπο.
 
 

Παρασκευή 28 Απριλίου 2017

Η τελετή του Αγίου Φωτός-φεστιβάλ στην Εκκλησία.

 
του Καθηγουμένου της Ι.Μ. Δοχειαρίου Αγ. Όρους
 Γέροντα Γρηγορίου
 
 
 
Ἡ νύχτα τῆς Ἀναστάσεως δὲν φωτίστηκε ἀπὸ ἄστρο τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλὰ μέσα ἀπὸ τὸν ζωοδόχο Τάφο. Αὐτὸ τὸ γιορτάζουμε οἱ Ὀρθόδοξοι ὡς τὴν μεγαλύτερη ἑορτὴ τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ ἀείμνηστος μητροπολίτης Κασσιανός, ἐπίσκοπος Κατάνης καὶ κοσμήτορας τοῦ Ἰνστιτούτου τοῦ Ἁγίου Σεργίου στὴν Γαλλία, παρακινοῦσε τοὺς Ἕλληνες φοιτητὲς νὰ τοῦ ψάλλουνε τὸ «Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός…» καὶ ἔλεγε: «Αὐτὸν τὸν ὑπέροχο ὕμνο δὲν τὸν ἔχουμε ἐμεῖς. Ὁ ὕμνος αὐτὸς εἶναι ἡ κορυφὴ ὅλης τῆς ὑμνογραφίας.» Ἔτσι ὑμνήσανε οἱ ἅγιοι Πατέρες τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως.Δυστυχῶς, αὐτὰ ἐμεῖς οἱ Νεοέλληνες τὰ λησμονήσαμε καὶ καταπιαστήκαμε μὲ ὅ,τι μὲ τὸ κοπρόφτυαρο μᾶς προσέφερε ἡ Δύση. Κι ἔτσι, μάθαμε νὰ ψάλλουμε τὸ «Ἅγια Νύχτα» μὲ εὐρωπαϊκὴ μουσικὴ καὶ τόσα ἄλλα ποὺ δὲν θέλω νὰ τὰ μνημονεύσω, γιὰ νὰ μὴ πικράνω αὐτοὺς ποὺ τὰ κουβάλησαν στὸν τόπο μας καὶ τὰ μετέδωσαν.



Γιὰ μᾶς ἡ ἁγία νύχτα, ἡ φωτεινὴ νύχτα εἶναι τὸ Πάσχα. Ὅλοι προσερχόμαστε στὴν Ἐκκλησία νὰ λάβουμε τὸ ἅγιο Φῶς. Δυστυχῶς ὅμως, ἡ φωτεινότερη νύχτα τοῦ χρόνου ἐδῶ καὶ χρόνια στὴν ὀρθόδοξη Ἑλλάδα ἔχει καταντήσει φεστιβάλ. Παίρνουν τὸ Φῶς καὶ αὐτὸ εἶναι ὅλο κι ὅλο τὸ Πάσχα γι᾽ αὐτούς, καὶ ἐπιστρέφουνε στὴν σκουτέλα μὲ τὴν μαγειρίτσα. Ἡ λαμπρότερη Λειτουργία τοῦ χρόνου δὲν ἔχει πλήρωμα. Ἐλάχιστοι παραμένουν. Ὁ κάθε ἱερέας ποὺ πιστεύει στὴν Ἀνάσταση αὐτὴν τὴν νύχτα κάνει τὴν πιὸ πικραμένη Λειτουργία, γιατὶ ὁ λαός του ρέγχει στὰ ἀμπάρια τῆς ἁμαρτίας.

Τρίτη 25 Απριλίου 2017

Επιτρέπεται να χρησιμοποιούμε χαρτί ή πανί ή μανδήλι για να λαμβάνουμε το αντίδωρο;





Δημητρίου Λυκούδη
Θεολόγου-Φιλολόγου
Υποψηφίου Δρος Θεολογίας Πανεπ. Αθηνών




Συνηθίζεται τελευταία και αυτό. Πολλοί χριτιανοί, στο πέρας της Θείας Λειτουργίας, προσέρχονται να λάβουν αντίδωρο από το χέρι του  Αρχιερέα/ιερέα λειτουργού (ΜΟΝΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΡΕΑ/ΙΕΡΕΑ ΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΑΝΤΙΔΩΡΟ, ΠΟΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΡΙ). Το ορθόν είναι να σταυρώνουμε τα χέρια με προσοχή, να κατασθίουμε όλο το αντίδωρο και όχι σιγά σιγά να δαγκώνουμε αυτό ωσάν μέρος του όλου κομματιού (εδώ ταιριάζει αυτό που λέγω πάντοτε: μικρά κομμάτια το αντίδωρο να κόπτεται, μικρά, ως κάμνουν στις Ιερές Μονές). Μετά, ρουφάμε, τρόπον τινά, την παλάμη μας για να συγκεντρώσουμε εντός της στοματικής μας κοιλότητας κάθε ψυχίον του αντιδώρου. Δεν είναι όμορφη συνήθεια να κρατάμε χαρτομάνδηλο για να πάρουμε αντίδωρο γιατί, μετά, ο κανόνας άλλωστε είναι αυτός, το αυτό χαρτομάνδγηλο έχει την απώτερη κατάληξή του στα σκουπίδια! Μόνο όταν πρόκειται να λάβουμε αντίδωρο για κάποιον ηλικιωμένο που αδυνατεί να εκκλησιαστεί ή, κάποιες φορές, εάν λαμβάνουμε αντίδωρο για να έχουμε κατά τη διάρκεια της εβδομάδος, μόνο τότε και καταχρηστικά μπορούμε να χρησιμοποιούμε κάποιο μανδήλι ή πανί ή χαρτομάνδηλο, έχοντες βέβαια, πάντοτε αυξημένη την προσοχή μας για την κατάληξή αυτού του χαρτιού. Να σταματήσει άμεσα αυτή η ανίερη συνήθεια να λαμβάνουμε 3-4 κομμάτια αντίδωρο, να δαγκώνουμε, να χαιρετίζουμε, να γελάμε εξερχόμενοι του Ιερού Ναού και, αλλοίμονο, όλα τα ψυχία, πολλές δε φορές κομμάτια αντιδώρου ολόκληρα να ποδοπατούνται ένεκα της προσωπικής μας "ευσέβειας" και απροσεξίας. Προσοχή παρακαλώ! Ένα κομμάτι αντίδωρο, ένα! Δεν είναι για χόρταση!


Δευτέρα 24 Απριλίου 2017

Αθανάσιος Διάκος Η θυσία στην Αλαμάνα Κυριακή 24 Απριλίου 1821

Αθανάσιος Διάκος: Η θυσία στην Αλαμάνα
Αθανάσιος Διάκος
Η θυσία στην Αλαμάνα
Κυριακή  24 Απριλίου 1821
Δημητρίου   Φωτιάδη
Έπειτα από το πάρσιμο των Σαλώνων από τον Πανουργιά, της Λειβαδιάς από τον Θα­νάση Διάκο και της Θήβας από το πρωτοπαλίκαρό του, τον Βασίλη Μπούσγο, ένας άλλος ξακουστός καπετάνιος της Ρούμελης, ο Γιάννης Δυοβουνιώτης μπλοκάρησε τους Τούρκους στο δυνατό και σ’ απόκρημνα μέρη κάστρο της Μπουδουνίτσας. Ο Δυοβουνιώτης είχε γεννηθεί στο χωριό Δυο Βου­νά, απ’ όπου και πήρε τ’ όνομά του. Δεν ήταν πια νέος μέτραγε πενήντα οχτώ χρόνια ζωής, που τα πιό­τερα απ’ αυτά τα έζησε αρματολός και κλέφτης. Με μουστάκες ως τ’ αυτιά, με τα γκρίζα μαλλιά του που πέφτανε πλούσια στους ώμους του, με τη φωνάρα του και το δασύτριχο στήθος του στάθηκε ένας από τους γραφικούς τύπους του Εικοσιένα.

Μπροστά στην Μπουδουνίτσα έσμιξε τον Δυοβουνιώτη ο Διάκος. Μα όπως το κάστρο μπορούσε να παρθεί μονάχα από πείνα, άφησαν μια δύναμη να το πολιορκεί κι αυτοί τράβηξαν να πιάσουν τα περάσμα­τα στον Σπερχειό.

Και είχανε δίκιο. Γιατί από τη μια οι Τούρκοι της Μπουδουνίτσας, καθώς δεν τους απόμεινε πια τίποτα να φάνε, έπειτα από λίγες μέρες παραδόθηκαν και( από την άλλη, δυνατό τούρκικο ασκέρι ετοιμαζόταν να περάσει από το Ζητούνι, όπως λέγανε τότε τη Λαμία, και να ροβολήσει κατά κάτω.

Όταν ο Χουρσίτ πασάς, ο σερασκέρης της εκ­στρατείας ενάντια στον Αλήπασα, έμαθε πως η φω­τιά της αποστασίας απλώθηκε στην ανατολική Ρού­μελη, κατάλαβε πως βρισκόταν μπροστά σε μια γε­νική εξέγερση των άπιστων Γιουνάνηδων και πως οι δυνάμεις του Γιουσούφ πασά και του κεχαγιά του Μουσταφάμπεη δεν ήταν, παρ’ όλα τα κατορθώματά τους, αρκετές να ξεπαστρέψουν τους ζορμπάδες.

Αποφάσισε λοιπόν να οικονομήσει όσο πιότερο στρατό μπορούσε για να πνίξει στα γεννοφάσκια της την Επανάστασή μας. Διάλεξε δυο στρατηγούς να φέρουν σε τέλος το σκοπό του. ο ένας ήταν ο αδελφικός του φίλος Κιοσέ Μεχμέτ πασάς κι ο άλλος ο Αρβανίτης Ομέρ Βρυώνης, που είχε διοριστεί πριν από λίγο καιρό πασάς στο Μπεράτι. Από τους δυο καλύτερος ο δεύτερος. Είχε όνομα τρανού πολεμάρχη και λέγανε πως καταγόταν από παλιά χριστιανική φαμελιά. Η αρχιστρατηγία όμως δόθηκε στον Κιοσέ Μεχμέτ όπως, εξ αιτίας του Αλήπασα, δεν εμπιστεύονταν τότε τόσο τους Τουρκαρβανίτες.

Τ’ ασκέρι τους μέτραγε οχτώ χιλιάδες πεζούρα και χίλιους καβαλαραίους, δύναμη που φαινόταν πως έφτανε και παραέφτανε να ξεπαστρέψει τις μικρές και σκόρπιες δυνάμεις των ξεσηκωμένων. Η διαταγή που είχανε ήταν, αφού πριν ξεκαθαρίσουν τα επαναστατικά σώ­ματα της Ρούμελης, να περάσουν στο Μοριά, για να δώσουν, μαζί με τους πολιορκημένους στα κάστρα, το χτύπημα του θανάτου στους ξεσηκωμένους. Και τόση στεκόταν η πεποίθηση του Χουρσίτ πως όλα θα πάνε όπως τα λογάριαζε, που ονόμασε τον Κιοσέ Μεχμέτ πασά προσωρινό στη θέση του βαλή του Μόρια.

Σάββατο 22 Απριλίου 2017

Κανόνας Πάσχα και Αγίου Γεωργίου

α) Από το μακαριστό π. Παντελεήμονα Κάρτσωνα




β) Από τους Πατέρες του Ι. Κ. Αγίου Νικολάου Μπουραζέρη σε πανηγυρική Αγρυπνία στην Ι. Μονή Ζωγράφου Αγίου Όρους



Για το βίο και θαύματα του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου δείτε εδώ

Ἐξωγήινοι καί τί λένε δύο Ἅγιοι γιά αὐτούς! (Ἅγιος Γαβριήλ ὁ διά Χριστόν σαλός & Ὅσιος Πορφύριος)

Ἐπειδή τό διαδίκτυο ἔχει γεμίσει
ἀπό "ὀρθοδοξόφιλα" καί ἀντινεοποχικά, ὑποτίθεται, ἱστολόγια
πού ἐξυμνοῦν τήν ὕπαρξη ἐξωγήινων καί τήν προμοτάρουν,
παραθέτουμε τί λέει ἡ Ἐκκλησία διά τῶν Ἁγίων της
ἐπί τοῦ θέματος!


Ο ΟΣΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ "ΕΞΩΓΗΙΝΟΥΣ
(1929-1995):
"Στα χρόνια του Αντιχρίστου οι άνθρωποι θα περιμένουν τη σωτηρία από το Διάστημα. Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο τέχνασμα του Διαβόλου. Η ανθρωπότητα θα ζητεί βοήθεια από τους Εξωγήινους, χωρίς να γνωρίζει ότι αυτοί στην πραγματικότητα είναι Δαίμονες"!
 
"Στους εσχάτους χρόνους να μην κοιτάτε τον ουρανό. Μπορεί να πλανηθείτε από τα ψευδοσημεία που θα παρουσιάζονται εκεί. Θα εξαπατηθείτε και θα απολεσθείτε"!

"Πόσοι ουρανοί υπάρχουν; Εννέα! Εμείς βλέπουμε το κομμάτι του σύμπαντος που είναι ορατό. Είναι το μέρος όπου έπεσαν τα πονηρά πνεύματα και τα οποία δεν μπορούν ν' ανέβουν πιο πάνω από τ' αστέρια. Κάθε σκέψη για Εξωγήινους από χριστιανούς Ορθοδόξους είναι απαράδεκτη. Οι Εξωγήινοι είναι Δαίμονες, οι οποίοι υπήρξαν άγγελοι που έπεσαν στην αμαρτία. Κανένας άλλος πολιτισμός δεν υπάρχει. Μόνον αυτόν τον κόσμο έφτιαξε ο Θεός για τους ανθρώπους"!

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ "ΕΞΩΓΗΙΝΟΥΣ
(+2-12-1991 μ.Χ.):

 
"Αυτά όλα, να ξέρεις, είναι πράγματα φανταστικά, δαιμονικά. Ζωή σ' άλλον πλανήτη δεν υπάρχει"
 

(Βιβλίο: "Σκεύος Εκλογής" Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγιορείτου, Άγιον Όρος 1996, σελ. 355- 356)



Παρασκευή 21 Απριλίου 2017

Αρχιεπισκοπή Κρήτης: Οι υποτιθέμενοι νόμοι της Γιόγκα είναι «πλήρως ασυμβίβαστοι με την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη».


Σχετική εικόνα
 
 
 
 Μετά τα Φρικτά Πάθη τής Μεγάλης Εβδομάδος τού Κυρίου και Θεού μας, πού εζήσαμε και διανύοντας την Αναστάσιμη χαρά και το άνοιγμα τής οδού από τον Θάνατον εις την Αιώνιον Ζωήν και Χαρά, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κρήτης απευθύνεται μέ όλη της την αγάπη και τον σεβασμό εις το πρόσωπον των Ορθοδόξων Χριστιανών μας, όχι διά να περιορίσει την ελευθερίαν, η οποία είναι δώρο τής αγάπης τού Θεού στον άνθρωπο, αλλά μόνον να εκφράσει με πνεύμα στοργικής αγάπης την ανησυχίαν της και να ενημερώσει σχετικά με την ομιλία στην αίθουσα Ανδρόγεω στο Ηράκλειο, το προσεχές Σάββατο 22 Απριλίου 2017, με θέμα «Γιόγκα: Η επιστήμη τής ζωής» τής Σουάμι Σιβαμούρτι Σαρασουάτι.

Αρχικώς, η Ιερά Αρχιεπισκοπή, με πλήρη σεβασμό προς όσους καλοπροαίρετα επιλέγουν την Γιόγκα ως γυμναστική, διευκρινίζει ότι η "Γιόγκα", αν και συνήθως παρουσιάζεται με την μορφή τής καθαρά γυμναστικής άσκησης, όμως είναι εμποτισμένη με Ινδουιστικές Φιλοσοφίες, και μάλιστα αποτελεί θεμελιώδες κεφάλαιο τής θρησκείας τού Ινδουισμού (σύμφωνα με τα ιερά κείμενα των ίδιων των Ινδουιστών, όπως η Μπαγκαβίτ Γκιτά).

Ζωοδόχος Πηγή

Ζωοδόχος Πηγή - Λυδία Γουριώτη© (lydiagourioti-iconography.blogspot.com)
Εορτάζει 5 ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα.
Μάννα, Σιλωάμ, καὶ Στοὰν Σολομῶντος,
Πηγὴν Κόρη σήν, ἐμφανῶς πᾶς τις βλέπει.


Με το όνομα Ζωοδόχος Πηγή του Μπαλουκλί ή Παναγία η Μπαλουκλιώτισσα φέρεται ιερό χριστιανικό αγίασμα που βρίσκεται στη Κωνσταντινούπολη έξω από τη δυτική πύλη της Σηλυβρίας, όπου υπήρχαν τα λεγόμενα "παλάτια των πηγών" στα οποία οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες παραθέριζαν την Άνοιξη. Πήρε την ονομασία του από το τουρκικό όνομα Balık (= ψάρι) και περιλαμβάνει το μοναστήρι, την εκκλησία και το αγίασμα.

Πέμπτη 20 Απριλίου 2017

Αγών κατά του Οικουμενισμού (Σημαντικότατο άρθρο!)

Αγών κατά του Οικουμενισμού



 Του πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση 
 
ΕΙΝΑΙ ανησυχητικό το φαινόμενο οι μεγαλόσχημοι κληρικοί της εκκλησίας της Ελλάδος να τηρούν ανεκτική στάση απέναντι στους αιρετικούς, παπικούς κα προτεστάντες, κα να συμφωνούν με τους οικουμενιστές, οι οποίοι ως κύριο - και μοναδικό θα έλεγα- έργο της ζωής τους έχουν την ένωση της Ορθοδοξίας με ετερόδοξους, μια ένωση χωρίς μετάνοια εκ μέρους των αιρετικών, χωρίς απάρνηση των δοξασιών τους και χωρίς καθαρές προθέσεις.

Ο οικουμενισμός στοχεύει στην ένωση των «εκκλησιών», ενώ φαίνεται από παντού ότι είναι αδύνατη, εκτός και αν οι πρωτεργάτες του εννοούν ένωση την υποταγή στον πάπα, ο οποίος είναι εγκόσμιος άρχοντας, βαθύτατα αλλοτριωμένος πνευματικά. Ένωση της Ορθοδοξίας με τους αιρετικούς δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Όσο και να αγωνίζονται οι οικουμενιστές του Φαναρίου και της διασποράς, αλλά και οι περισσότεροι μητροπολίτες της πατρίδας μας με την ένοχη σιωπή τους.

Κοινή αίσθηση είναι ότι οι οικουμενιστές δεν έχουν πνευματική ευαισθησία, ούτε και ανησυχούν για την απομάκρυνση του λαού από το θέλημα του Θεού. Μένουν στους θρόνους τους, σαν κοσμικοί άρχοντες, ζουν αριστοκρατικά και απεργάζονται την καταστροφή της Ορθοδοξίας! Βέβαια, δεν θα το πετύχουν αυτό ποτέ. Προκαλούν όμως κλυδωνισμό στην εκκλησία και πλήττουν την ενότητα των πιστών.

Το έργο των οικουμενιστών μοιάζει σε πολλά σημεία με εκείνο των αντίχριστων και αθέων, οι οποίοι πολεμούν την εκκλησία, χωρίς όμως να μπορούν να την διαλύσουν! Δεν είναι υπερβολικός ο λόγος μου. Δυστυχώς οι οικουμενιστές είναι αμετανόητοι -όπως και οι αιρετικοί- και απειλούν τους Ορθόδοξους, γιατί αντιδρούν στα ολέθρια σχέδιά τους. Αποτολμούν τα πάντα. Είναι αποκαλυπτική η τακτική του οικουμενικού πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και της συνόδου του απένατι στους Αγιορείτες πατέρες που διαφωνούν δημοσίως με τον οικουμενισμό και διακόπτουν τη μνημόνευσή του. Υψώνει πάντα τη δαμόκλειο σπάθη της απομόνωσης ή και απομάκρυνσής τους από το Άγιον Όρος! Ειναι επίσης προκλητική η αφωνία των αρχιερέων της ημιαυτόνομης εκκλησίας της Κρήτης απέναντι στις οικουμενιστικές δραστηριότητες του πατριαρχείου. Δυστυχώς, χάθηκε η διαφημιζόμενη κρητική λεβεντιά και η παρρησία! Αλλά και στη διασπορά, ο φόβος είναι μόνιμη κατάσταση στους αρχιερείς και κανείς δεν τολμά να διατυπώσει την παραμικρή διαφωνία. Δυστυχώς το οικουμενικό πατριαρχείο διατηρεί την ενότητα δια της απειλής και βίας!

Το ρεζιλίκι της "ένωσης αθέων" και η ΥΠΕΡΜΕΤΡΗ προβολή τους από τα ΜΜΕ (Φωτογραφίες και Βίντεο).

Πήραν τη δημοσιότητα που αναλογεί σε ..Πλανητάρχη, 
τους έπαιξε και το τελευταίο ΜΜΕ για να τσιγκλήσει τον κόσμο.
Έλαβαν διαφήμιση, που ....

για να την κάνει μια εταιρεία θα έπρεπε να ξοδέψει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ (αν και οι ίδιοι δήλωσαν ότι δεν ήθελαν δημοσιότητα),

και στο τέλος, όπως διαβάζουμε, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά τους 16 άτομα όλα κι όλα 
και δεν διευκρινίζεται αν τελικά πήγαν και για φαγητό ή απλώς μαζεύτηκαν στο δρόμο, περιμένοντας τα ΜΜΕ. Θυμίζουμε ότι πέρυσι είχαν αναγγείλει "φανερό δείπνο" στο εστιατόριο "Ελιά Λεμόνι", αλλά το μαγαζί ήταν απλώς ....κλειστό !
Πηγή makpress

Σχόλιο Ιστολογίου "ο Παιδαγωγός":
στην φωτογραφία εμφανίζονται μόλις 8 άτομα, μάλλον προσμέτρησαν και τους δημοσιογράφους και τους cameramen.

Όταν ελληνορθόδοι φορείς κάνουν ανοιχτές συγκεντρώσεις στον Λευκό Πύργο ενάντια στην λαθρομετανάστευση με εκατοντάδες ή χιλιάδες κόσμο, τα κανάλια περιορίζονται να διαφημίσουν την αντισυγκέντρωση των αναρχικών. Δεν παίρνουν συνέντευξη από ΚΑΝΕΝΑΝ ελληνορθόδοξο πατριώτη.


Οι 8 της Ένωσης Αθέων όμως, χαίρουν κάθε προβολής

Ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ ΚΑΙ ΤΟ «ΕΝΩΤΙΚΟ» ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ (1452).




Τό ἔτος 1452 μ.Χ. τό Ἔθνος ὑπέστη μία μεγάλη δοκιμασία· τήν «ψευδοένωση» τῶν ἐκκλησιῶν. 

Στήν Κωνσταντινούπολη, στίς 12 Δεκεμβρίου 1452, μέ πρωτοβουλία τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (εἶχε τήν ἀπατηλή ἐντύπωση ὅτι ἔτσι ἐξυπηρετοῦσε τό ἔθνος, ξεχνώντας ὅτι ὁ μόνος φίλος καί ἀνίκητος σύμμαχος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Σωτῆρας Χριστός) γίνεται «ἑνωτική λειτουργία», παρόντος τοῦ καρδιναλίου Ἰσιδώρου (ἀπεσταλμένου τοῦ πάπα).

Ὁ αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος ὀργάνωσε τό ἐπίσημο συλλείτουργο στήν Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Σοφίας παρουσίᾳ τοῦ ἀντιπρόσωπου τοῦ πάπα καρδινάλιου Ἰσίδωρου, στά πλαίσια τῆς «ἑνωτικῆς πολιτικῆς» πού ἐφάρμοζε, ἔχοντας τήν ψευδαίσθηση ὅτι θά σωθεῖ ἡ Βασιλεύουσα μέ τή βοήθεια τοῦ πάπα, ἀπό τόν ἐξαιρετικά ἀσφυκτικό τουρκικό κλοιό.

Ἐκείνη τήν ἐποχή ὁ πρωτοσύγκελος ἀρχιμανδρίτης Ραφαήλ, ἀλλά καί ὁ διάκονος Νικόλαος βρίσκονταν στήν Κωνσταντινούπολη. Στίς 12 Δεκεμβρίου τοῦ 1452, ἀνήμερα τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος, ἔλαβε χώρα τό συλλείτουργο αὐτό...

Ὅμως, ὁ πρωτοσύγκελος Ραφαήλ δέν θέλησε νά παραστεῖ καί οὔτε καί τόν διάκονό του ἄφησε νά πάει...

Γνώριζε πολύ καλά ὅτι αὐτό θά ἦταν προδοσία τῆς Πίστεως, ἐπέλεξε νά πειθαρχήσει στόν Θεό καί ὄχι στόν αὐτοκράτορα.

Τετάρτη 19 Απριλίου 2017

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΤΟΥΝΟΜ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟ ΤΑΦΟ (1579 μ.Χ.)

Απάντηση στους αμφισβητίες του θαύματος του Αγίου Φωτός από έναν Μουσουλμάνο που έγινε Άγιος της Εκκλησίας!

Του θεολόγου κ. Β. Χαραλάμπους


Στην Ιερά Μονή της Μεγάλης Παναγίας στα Ιεροσόλυμα, την καλουμένη και Μονή των ‘’Σπουδαίων Μοναχών’’, η οποία είναι κτισμένη εκεί που σύμφωνα με την παράδοση στάθηκε η Υπεραγία Θεοτόκος και είδε τη Σταύρωση του Χριστού, εκεί σ’ αυτή την Ιερά Μονή, φυλάσσονται ανάμεσα στα λείψανα άλλων Αγίων και τα λείψανα του Αγίου Μάρτυρος Τούνομ του εμίρη, ο οποίος μαρτύρησε από τους Τούρκους, επειδή ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Αυτόν το Μάρτυρα εορτάζει η Εκκλησία μας στις 18 Απριλίου.

Όταν το έτος 1579 μ.Χ. κατάφεραν

Ο κίονας που διερράγη. Η ρωγμή έχει ύψος 1.20 μ.
οι αντιχαλκηδόνιοι Αρμένιοι να πάρουν άδεια από τους Τούρκους, για να εισέλθουν στον Πανάγιο Τάφο για να πάρουν αυτοί το Άγιο Φως, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Σωφρόνιος και οι Ορθόδοξοι πιστοί, μαζεύτηκαν στην Αγία Αυλή του Ιερού Ναού της Αναστάσεως. Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων προσευχόταν μπροστά από τη μεγάλη εξωτερική αριστερή κολώνα του Ναού. Αίφνης η κολώνα εσχίσθη και εξήλθε από εκεί το Άγιο Φως. Ο εμίρης Τούνομ εκείνη τη στιγμή ήταν ψηλά στον απέναντι μιναρέ.

"Αναστάσεως Ημέρα" σε διάφορες γλώσσες (ΒΙΝΤΕΟ)

Το Δοξαστικό των Αίνων της Αναστάσεως
Στα Ελληνικά


Στα Αραβικά 


Στα Αγγλικά


Ἦχος πλ. α’
Δόξα… Καὶ νῦν…

Ἀναστάσεως ἡμέρα, καὶ λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει, καὶ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα. Εἴπωμεν ἀδελφοί, καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς· Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει, καὶ οὕτω βοήσωμεν· Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος.

Τρίτη 18 Απριλίου 2017

Άγιοι Εκατόν εβδομήντα εννιά Οσιομάρτυρες οι εν τη μονή Νταού (Ταώ) Πεντέλης μαρτυρήσαντες.

Ἀπολυτίκιον
Ήχος δ’. Ὁ καθαρώτατος Ναὸς τοῦ Σωτῆρος.
Ὡς τοῦ Κυρίου ἁγιόλεκτοι ἄρνες, ἐξωρμημένοι ἐκ χωρῶν διαφόρων, τῇ ποίμνῃ συνεδράμετε τοῦ Παντοκράτορος, ὅθεν θανατούμενοι ἀπηνείᾳ βαρβάρων χαίροντες ἐξήλθετε εἰς οὐράνιον μάνδραν· καθάπερ ὅσιοι καὶ μάρτυρες Χριστοῦ, ἐκδυσωποῦντες ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος δ΄. Ἐπεφάνης σήμερον.
Τοῦ Κυρίου ᾄραντες, Σταυρὸν Πατέρες, τῇ ἀσκήσει ὤφθητε, λίθοι πολύτιμοι Αὐτῷ· ὅθεν βαρβάροις ἐκράζετε, λαμπρᾷ καρδίᾳ· Ἀνέστη ὁ Κύριος.

Μεγαλυνάριον
Δεῦτε Παντοκράτορος ἡ κλεινή, Μάνδρα τῆς Πεντέλης, ἐπευφραίνου χαρμονικῶς, ἐπὶ τῇ ἀθλήσει, τῶν σῶν Ὁσίων τέκνων, Μαρτύρων γενομένων, Χριστοῦ ἐγέρσεως.


Κάποια ακόμη στοιχεία για τους Αγίους καθώς και Παρακλητικό Κανόνα μπορεί κανείς να βρει πατώντας εδώ (απ'όπου και τα Τροπάρια που παρουσιάζονται πιο πάνω) 

Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος, Ειρήνη και οι συν αυτοίς







          Η παρακάτω εξιστόρηση του Βίου και του Μαρτυρίου των Αγίων, αν και ιδιαίτερα εκτενής, αξίζει να διαβαστεί ολόκληρη! Στο τέλος παρατίθενται βίντεο με θαύματα και Παρακλητικό Κανόνα στους Αγίους που μαρτύρησαν την Τρίτη της Διακαινησίμου 1463 (τότε έπεφτε 9 Απριλίου με το παλαιό ημερολόγιο) και που η ιστορία τους έμεινε στη λήθη του χρόνου μέχρι τη δεκαετία του 1950 όταν οι ίδιοι το αποκάλυψαν σε ενύπνια των κατοίκων της Θερμής Λέσβου αλλά και με πάμπολλα θαύματα που επιτέλεσαν.
Τις μεσιτείες τους να έχουμε! 

       Άγιος Ραφαήλ, ο Ιερεύς και Όσιος, ο Μεγαλομάρτυς και Θαυματουργός. Έζησε στα τελευταία χρόνια του Βυζαντίου μέχρι και λίγα χρόνια μετά την άλωση. Χρόνια δύσκολα και ηρωικά. Ήλπισε στη σωτηρία της Αυτοκρατορίας, στους αγώνες των Παλαιολόγων. Δραστηριοποιήθηκε πάρα πολύ, πήρε πολλές γνώσεις, πέρασε από πολλά αξιώματα, πήγε σε πολλά μέρη, έγινε φημισμένος. Πόνεσε και μόχθησε για τη Ρωμιοσύνη. Αλλά Τον κέρδισε ο Χριστός. Αυτόν αγάπησε τελικά περισσότερο απ’ όλα και Αυτόν υπηρέτησε μέχρι τέλους. Μεγάλη η Χάρη Του και λαμπρή η Δόξα Του. Δόξα αιώνια, δοσμένη από τον Κύριό μας, γιατί ήταν μεγάλη η Θυσία Του!! Η Θυσία ήταν ο δρόμος Του, Θυσία ήταν η ζωή Του, Θυσία ήταν και ο ηρωικός θάνατός Του. Η ίδια η Παναγία, εμφανιζόμενη σε αποκαλυπτικό ενύπνιο την επέτειο του Μαρτυρίου του Αγίου κλαίουσα και ερωτηθείσα γιατί κλαίει, απάντησε ότι κάθε χρόνο τέτοια μέρα κλαίει για τη θυσία που έκανε ο Άγιος Ραφαήλ για Εκείνη και τον Υιό Της, στο Μοναστήρι Της των Καρυών της Λέσβου…

Αποκάλυψις μετά από μισή χιλιετία

Ο Άγιος Ραφαήλ μαρτύρησε στη Λέσβο 10 χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης. Η ένδοξη ζωή όμως και ο μαρτυρικός θάνατός Του, γρήγορα θάφτηκαν στη λήθη, λόγω της τρομοκρατίας του βάρβαρου Τούρκου κατακτητή. Πέρασε ο καιρός και όλα ξεχάστηκαν. Μισή χιλιετία πέρασε και κανείς πλέον δεν ήξερε ότι κάποιοι είχαν μαρτυρήσει στο λόφο των Καρυών της Λέσβου. Μόνο από καιρού εις καιρόν έβλεπαν κάποιον ιερέα, σαν σε όραμα, να θυμιάζει στον τόπο αυτό, και ένα έθιμο είχε μείνει στην παράδοση του τόπου να γίνεται λειτουργία την Τρίτη του Πάσχα, ημέρα του μαρτυρίου του Αγίου, χωρίς όμως να θυμάται ή να ξέρει κανείς, για ποιο λόγο είχε επικρατήσει το έθιμο αυτό.
            Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου, το χρονικό εκείνο σημείο που η Θεία Πρόνοια είχε σοφά επιλέξει, ώστε όλα να αλλάξουν. Ο Παντογνώστης Κύριος είχε επιλέξει την εποχή μας, τον καιρό της απιστίας και της αποστασίας, να ξανακάνει γνωστό τον Φίλο Του Ιερομάρτυρα Ραφαήλ. Ο καιρός της αφάνειάς Του είχε παρέλθει. Είχε έρθει η ώρα, η χάρις του Αγίου να λάμψει και να φωτίσει τις ψυχές των Χριστιανών, χαρίζοντάς τους Πίστη, υγεία, δύναμη, κουράγιο και ελπίδα. Το σωτήριο έτος του Κυρίου μας, 1959, η οικογένεια Ράλλη στην κυριότητα της οποίας περιέπεσε το κτήμα που περίκλειε το μαρτυρικό λόφο των Καρυών, έκτισε από τάμα ένα εκκλησάκι της Παναγιάς. Από τότε αρχίζουν τα θαυμαστά περιστατικά…
Ι.Μ. Αγ. Ραφαήλ  Άνω Σούλι Μαραθώνος: Οι τρεις Άγιοι στον Βράχο (βλέπε Ιστορικό)
            Μια πηγή που είχε ξεραθεί, ξαφνικά άρχισε να βγάζει νερό, βοηθώντας στις εργασίες ανέγερσης της Εκκλησίας. Κατά τις εργασίες ανέγερσης του μικρού ξωκλησιού, ανευρίσκεται στα θεμέλια ένας τάφος με λείψανα ενός Χριστιανού του οποίου έλειπε η κάτω σιαγόνα. Ένας άγνωστος σ’ αυτούς καλόγερος αρχίζει και εμφανίζεται στα όνειρα πολλών ανθρώπων της περιοχής, σε οράματα ή ζωντανά μπροστά τους. Σταδιακά, όλο και περισσότεροι Tον βλέπουν, Tον ακούν, Tον ονειρεύονται. Τους δίνει να καταλάβουν ότι τα οστά που ανευρέθηκαν είναι δικά Του. Σε κάποιους λέει το όνομά του, «Ραφαήλ». Σε άλλους λέει, «Είμαι Άγιος και θα κάνω πολλά θαύματα». Σε άλλους, «Είμαι από την Ιθάκη»… Μέρα με τη μέρα ο Άγιος συμπληρώνει την ιστορία Tου και φανερώνει τα κεκρυμμένα μυστήρια της ζωής και του μαρτυρίου Του, ενώ στις θαυμαστές Του αποκαλύψεις εμφανίζονται, και άλλα πρόσωπα μαρτύρων καθώς και ένα ξανθόμαλλο κοριτσάκι. Η Παναγία, αλλά και η Αγία Παρασκευή και άλλοι Άγιοι παρουσιάζονται συχνά και αυτοί σε ενύπνια ή οράματα επιβεβαιώνοντας τις μαρτυρίες του Αγίου και ενισχύοντας την πίστη των απλών χριστιανών που γίνονται μάρτυρες των θείων αποκαλύψεων.